Situationeel leiderschap 

Als professional organizer leiden en begeleiden we de cliënt. Soms wat meer sturend, soms kun je wat meer achteroverleunen. Maar wanneer doe je wat? Wanneer bepaal je of je moet sturen of dat je achterover kunt leunen? En wat heeft het voor gevolgen?

Hiervoor kunnen we het situationeel leiderschapsmodel gebruiken. In het situationeel leiderschap pas je je stijl aan op de hulpvraag en de behoefte van de cliënt. Deze theorie is ontwikkeld door Ken Blanchard en Paul Hersey.

Zij stellen dat er geen beste manier van leidinggeven is die je altijd moet toepassen. De manier van leidinggeven die je moet toepassen hangt af van, zoals de naam al doet vermoeden, de situatie. Met die situatie wordt bedoeld het team dat je moet aansturen, of in ons geval, de cliënt die je moet begeleiden. Eigenlijk zoals ik altijd zeg; het opruimen of de methode is maatwerk, het begeleiden is dat ook.

Het situationele leiderschap geeft ons het inzicht dat onze cliënten in verschillende fases van het proces een andere behoefte hebben in hoe zij het beste begeleid kunnen worden. Die verschillende behoeften komen voort door de taakvolwassenheid van de cliënt. Hoe meer de cliënt zelf groeit in zijn kennis en kunde, hoe minder wij hoeven te sturen. Je kijkt dus in dit model naar jezelf, naar jouw rol als begeleider.

De theorie van situationeel leiderschap geeft met behulp van een model aan welke vorm van leiderschap in welke fase van jouw begeleiding met de cliënt zou moeten worden gebruikt om het beste uit jouw cliënt naar boven te halen; het situationeel leiderschapsmodel.

Ik leg het model uit in de onderstaande video’s: